Osteotomię wykonuje się przecinając kość piszczelową poniżej stawu kolanowego (rzadziej udową tuż ponad stawem).
W czasie takiego zabiegu następuje zniesienie zaburzenia osi kończyny – przy szpotawości odchylamy oś kończyny w kierunku koślawości. Efektem takiego działania jest to, że kończyna ulega „wyprostowaniu” i mimo, że nie odtwarzamy w czasie takiego zabiegu chrząstki stawowej, powodujemy, że obciążenie stawu przesuwa się w kierunku zdrowej części stawu, która jest jeszcze nie zniszczona.
W zdrowej kończynie środek ciężkości przechodzi przez środek stawów: biodrowego, kolanowego i skokowego. W wyniku osteotomii przesuwamy środek ciężkości na niezniszczony przedział stawu kolanowego (zabieg osteotomii ma odciążyć chory przedział i przenieść obciążenie na ten, który jest jeszcze zdrowy). Zwykle osteotomia daje poprawę na kilkanaście lat.
Jeżeli przyjąć, że proteza kolana wytrzyma przeciążenia występujące w stawie zwykle także przez kilkanaście lat, to warto taką osteotomię rozważyć.
Oprócz osteotomii można również stosować różne metody rekonstrukcji chrząstki stawowej, gdzie w czasie zabiegów uzupełnia się ubytki chrząstki za pomocą membran kolagenowych, czy innych preparatów, takich jak np. JointRep. Zabiegi te można stosować jako izolowane, jeżeli mamy do czynienia tylko z ubytkiem kości lub łączyć je z zabiegami osteotomii.
Komentowane