Najprostszym sposobem leczenia złamania jest zamknięta repozycja i unieruchomienie w opatrunku gipsowym na około 6 tygodni (jeżeli złamaniu nie towarzyszy istotne przemieszczenie repozycja nie jest konieczna). Nie zawsze jednak jest to postępowanie wystarczające – w sytuacjach złamań niestabilnych i wieloodłamowych istnieje duże prawdopodobieństwo wtórnych przemieszczeń, wówczas decydujemy się na leczenie operacyjne. Jeżeli zamknięta repozycja nie jest trudna, ale po nastawieniu łatwo dochodzi do ponownego przemieszczenia, sposobem leczenia może być przezskórne ustabilizowanie w złamania drutami wprowadzonymi pod kontrolą RTG, zespolenie takie nie jest jednak na tyle stabilne, aby można było zrezygnować z zewnętrznego unieruchomienia w opatrunku gipsowym. Rezygnacja z dodatkowego unieruchomienia jest najczęściej możliwa w przypadku otwartej repozycji i zespolenia złamania płytką i śrubami. Taki sposób leczenia stosujemy, jeżeli mamy do czynienia ze złamaniami niestabilnymi, wieloodłamowymi, czy złamaniami stawowymi.
Zespolenie złamania płytką i śrubami pozwala na szybszą rehabilitację. Oczywiste jest, że przy unieruchomieniu w gipsie przez cały czas (zwykle 6 tyg.) nie można poruszać ręką w nadgarstku (czasem zakładamy gips obejmujący również staw łokciowy). Po stabilnym zespoleniu płytą i śrubami czasem stosujemy dodatkowe unieruchomienie w pierwszych dniach po operacji co zmniejsza dolegliwości bólowe, ale jak tylko staje się to możliwe pozwalamy na rozpoczęcie ćwiczeń. Początkowo są to ruchy bierne wykonywane przez rehabilitanta w określonych kierunkach. W miarę upływu czasu stopniowo zwiększamy zakres ruchomości i dołączamy ruchy czynne.
Po leczeniu operacyjnym po 6 tygodniach zwykle mamy już dość dobry zakres ruchomości, podczas gdy przy leczeniu zachowawczym dopiero zdejmujemy gips. Tak więc leczenie operacyjne mogłoby wydawać się lepszym sposobem leczenia, ale pamiętać trzeba, że leczeniu operacyjnemu towarzyszy specyficzne dla takiego postępowania ryzyko powikłań (infekcja, możliwość uszkodzenia nerwów, naczyń) – chociaż nie jest ono duże, operacja wiąże się z bóle pooperacyjnym, pozostaje również kwestia ewentualnego usunięcia materiału zespalającego. Decyzję o sposobie leczenia należy zawsze podejmować indywidualnie, uwzględniając charakter złamania, wiek pacjenta i obecność ewentualnych przeciwwskazań do leczenia operacyjnego, ważne są też oczekiwania pacjenta, charakter wykonywanej pracy, czy rodzaj aktywności (hobby, sport).
Komentowane